[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Wystąpiła naprzód przecudna Minona, oczy miała spuszczone, oczy łez pełne,
szarpaÅ‚ raz po raz jej bujny wÅ‚os wiatr swawolny¹x t , polatujÄ…cy od strony wzgórz.
Smutek objął duchy bohaterów, gdy podniosła czarowny głos, gdyż wspomnieli wi-
dywany często grób Salgara i ponure białej Kolmy komnaty. Kolma śpiewa na pustym
¹w ³ a Å‚ ta nastÄ™puje tu prawie dosÅ‚owne tÅ‚umaczenie pieÅ›ni Selmy Osjana. Pieśń Selmy
tłumaczyli na język polski: Karpiński (urywki), Tymieniecki, Krasicki, Kniaznin, Goszczyński. Kon-
stanty Tyminiecki podaje treść tej pieśni w następujących słowach: Co rok Bardowie zgromaóali się
do zamku króla lub książęcia, przy którego znajdowali się boku, i tam swoje rytmy śpiewali. Król wy-
bierał z pomięóy nich te, które były godniejsze zachowania, i wpajano je óieciom z najdokładniejszą
pilnością, aby je tym sposobem przesłać potomności. Taka uroczystość dała Osjanowi powód i materię
ułożenia poematu ie ni e m , jakoby śpiewanych od rozmaitych bardów w Selmie, pałacu Fingala.
( i ma on tantego minie iego, Warszawa 1817, t.1, s. 49). W ie ni e m powtarza Osjan pieśni
dawnych bardów. Pieśń rozpada się na trzy części: W pierwszej Minona śpiewa o Salgarze i Kolmie,
w drugiej bard Ulin oddaje żale Ryna i Alpina (o śmierci Morara), w trzeciej Armin opowiada tragiczną
śmierć swych óieci Arindala i Daury.
¹w t Wezwanie gwiazdy wieczornej.
¹w u na p to i na pustyni.
¹w v t e ro o ne Å‚o gwiazda wieczorna odb3a siÄ™ w woóie.
¹w w Osjan syn Fingala, król Selmy.
¹w x a i mi i nastÄ™puje przedstawienie wizji.
¹w y Lora strumieÅ„ w Morwenie, w okolicy Selmy (w północnej Szkocji).
¹x p Fingal ojciec Osjana, bohater narodowy podaÅ„ galickich, żyÅ‚ w III w. przed Chrystusem. Jest
on głównym bohaterem pieśni Osjana, występuje jako król Kaledończyków na wschodnio północnym
wybrzeżu Szkocji.
¹x ¹ ardo ie Å›piewacy, a zarazem kapÅ‚ani Celtów, Å›piewali pieÅ›ni, przygrywajÄ…c do nich na in-
strumencie podobnym do harÍî. Po zdobyciu Galii przez Rzymian zachowali siÄ™ tylko w Islandii, Walii
i Szkocji. Bardowie tworzyli roóaj zakonu, poóielonego na kilka stopni, podobnie, jak niemieccy me-
istersänger . W czasie wojny postÄ™powali przed wojskiem, zachÄ™cajÄ…c je pieÅ›niami do bitwy. W Szkocji
zachowali się aż do XVIII wieku.
¹x ²Minona siostra Morara, córka Tormana, Å›piewa przed królem pieÅ›ni nieszczęśliwej Kolmy,
płaczącej po stracie Salgara.
¹x ³Selma sieóiba królów Morwenu.
¹x t o n swawolny.
Cierpienia młodego Wertera 64
wzgórzu harmon3nym głosem, Salgar przybyć obiecał, ale wokół zaległa tymczasem
noc. Słuchajcie, co śpiewa Kolma, sieóąca samotnie na wzgórzu.
KOLMA
Wokoło noc! Samotna, opuszczona sieóę na wzgórzu wśród burzy. Wicher hula
po szczytach, strumienie ze skał się toczą. Nie mam ochrony przed deszczem n3akiej,
ja, samotna na wzgórzu, opuszczona wśród burzy.
Wyn3dz¹x u , księżycu jasny, z chmur ciemnych opony, rozetl3cie siÄ™ gwiazdy na
niebie! Niechaj mnie promień jakiś zawieóie tam, kędy kochanek mój spoczywa po
łowach. Auk przy nim leży z nienapiętą cięciwą, a wokół psy zadyszane! A ja tu mu-
szę sieóieć samotna i opuszczona na skale ponad obrosłym krzewami strumieniem.
Ryczy burza, szemrze woda, nie słyszę głosu kochanka.
I czemuż zwleka mój Salgar? Czyż zapomniał danego mi słowa? Wszakże to owa
skała, owo drzewo i ów potok! Obiecałeś tu przybyć, gdy noc zapadnie& Ach, góież
to zabłąkał się Salgar mój miły? Wszak z tobą iść chciałam daleko, porzucić dumnego
ojca i braci& Od dawna wrogami są sobie rody nasze, ale myśmy sobie nie wrogi,
Salgarze!
Ustań na chwilę wichrze, zmilkn3 falo na chwilę! Niech głos mój tętni po błoni,
niechże posłyszy mój wędrowiec. Salgarze! To ja wołam, Salgarze! Tutaj jest drzewo
i chata. Salgarze, kochanku jedyny! Czekam, przecz zwlekasz mój luby?
Już księżyc połyska na niebie, fala się ściele w dali, a skały się czernią na wzgó-
[ Pobierz całość w formacie PDF ]