[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Racja, w ogóle o tym nie pomyślałam. Znów muszę mu ustąpić.
- Dobrze więc.
Wchodzę do środka i próbuję się utrzymać mniej więcej w pionie.
- Dzięki za wszystko, Penny. Do zobaczenia jutro o wpół do dziewiątej na plaży.
Ile wódki on wlał do tego drinka?" - zastanawiam się, gdy szybko żegnam się z pozostałymi.
Nie mam siły mu nic powiedzieć.
Idziemy ścieżką, która tym razem wydaje mi się znacznie bardziej nierówna i trudna do
przejścia niż ostatnio. Niby tylko sok owocowy!".
Daniel oświetla mi drogę latarką i trzyma mnie mocno za rękę.
Pozwalam mu na to, aby nie upaść.
Kiedy docieramy pod dom, Daniel gasi latarkę, wkłada ją do kieszeni spodni i łapie mnie
również za drugą dłoń.
- Jesteś piękna, Greto - szepcze mi do ucha.
Czuję jego zapach, który nasila się, gdy się przybliża.
- I do tego urocza.
Czuję ciepło jego oddechu na moim policzku, potem coraz niżej, i w końcu na moich ustach.
Wszystko wokoło wiruje, a ja jestem niezdolna do jakiegokolwiek ruchu. Wtedy jego usta
muskają moje, a następnie oddalają się, lecz tylko po to, żeby powrócić ze zdwojoną siłą.
Całuje mnie.
Przyciska swoje ciało do mojego i staję się więzniem jego uścisku.
69
Pierdomenico Baccalario - Elena Peduzzi
Staram się od niego odsunąć, odpycham się od jego ramion.
- Chyba zaraz zemdleje. Puść mnie, proszę.
Jego uchwyt się rozluznia i odzyskuję oddech. Przykładam dłoń do czoła, jest lodowate.
- Przepraszam, ale muszę już iść - odsuwam go i wbiegam po schodach, najszybciej jak
potrafiÄ™.
Tuż przed zaśnięciem dotykam palcem warg, a następnie zapadam w sen.
Dlaczego w wieku dwudziestu sześciu lat taka scena nadal mnie zawstydza ? Po licznych
opisach pogoni, przygód i intryg, które umieściłem w swoich książkach, po tym, jak
wymyśliłem wiele ponętnych femme fatale, proszę bardzo - zawstydza mnie zwykły
pocałunek. Wydaje mi się, że widzę was tak wyraznie, iż czuję się wręcz jak intruz, piąte koło
u wozu, jak zazdrosny kolega, który podgląda was spomiędzy zarośli rozmarynu i kopru.
Masz, Greto, talent do opisywania. Nie zmarnowałaś ani jednego słowa, nie użyłaś też ani
jednego za dużo. Jak zawsze, przykładasz dużą wagę do wszystkich szczegółów i nic nie
umyka Twojej pamięci. Gdyby Daniel podczas powrotu na imprezę mógł zobaczyć, jak
palcem dotykasz warg, pewnie by oszalał.
8
Rekin
Z tego, co pamiętam, w Morzu Zródziemnym żyje niewiele rekinów. Ale kilka można
spotkać. Pływają głęboko. I potrafią być bardzo cierpliwe.
Z okienka pokoju poranek wyglÄ…da wspaniale - spokojne morze dodaje otuchy - wprost
idealne warunki na mojé pierwsze nurkowanie. Jem lekkie Å›niadanie, żegnam siÄ™ z dziadkami
i idę na plażę, pełna oczekiwań, które nagromadziłam przez lata wyobrażania sobie
podwodnego świata.
Wspomnienia wczorajszej nocy są zaledwie jednym z obecnych w powietrzu zapachów.
Zapachem Daniela.
Nawet Penny przyszła z zadziwiającą punktualnością. Jej tata boryka się z pierwszym tego
dnia telefonem -w jednej ręce trzyma komórkę, w drugiej zaś bok pontonu, który usiłuje
prosto ustawić. Na jego znak Carry, Camy i ja wskakujemy na pokład. Gdy już udaje mu się
pozbyć rozmówcy, Pino pomaga córce wnieść okropnie ciężką torbę. Następnie kładzie jedno
kolano na burcie tuż przy silniku, powodując niebezpieczne przechylenie, i jednym ruchem
odpycha ponton od brzegu.
71
Pierdomenico Baccalario - Elena Peduzzi
Penny nalegała, aby nam towarzyszyć, choć nadal nie ma zamiaru nurkować z nami.
Przypuszczam, że pojechała z nami tylko, żeby się polansować.
Szybko docieramy do szkoły, gdzie przy schodkach zebrało się już około dziesięciu osób.
Rozglądam się dokoła i dochodzę do wniosku, że jestem spośród nich najmłodsza. Słychać
zgrzyt klucza w zamku i w końcu otwierają się drzwi. W wejściu pojawia się pulchna i
sympatyczna twarz Paolo, który wita nas głośnym dzień dobry" i od razu prowadzi
korytarzem do sali, gdzie odbywają się poranne zajęcia z teorii.
Wszystko już na nas czeka - podręczniki PADI* i logbooki, czyli dzienniki, w których
odnotowuje się wykonane nurkowania - ładnie się prezentują na'szeregu białych stoliczków,
przy których stoją plastikowe składane krzesła. W głębi sali znajduje się ogromny telewizor, a
na nim odtwarzacz DVD, lecz na ekranie widać na razie tylko typowy czarno-biały dramat,
który wygląda jak puzzle skradzione Escherowi**.
- Zapisanych na kurs Open Water Diver" zapraszam tutaj - tłumaczy Paolo i wskazuje
na krzesła.
SpoglÄ…dam na CamillÄ™. CzujÄ™, jak serce wali mi mocno w piersi, a jego bicie odbija siÄ™ echem
aż w żołądku.
Carry żegna się z nami i idzie do innej sali, gdzie odbywa się kurs dla zaawansowanych.
Chyba tylko kilka razy będziemy miały okazję się spotkać.
Siadamy na krzesłach, które piszczą na wypolerowanej podłodze. Kiedy już siedzimy
wygodnie, Paolo zajmuje miejsce przed telewizorem i zaczyna pierwszÄ… lekcjÄ™.
- Witajcie. Nazywam się Paolo i będę instruktorem pięciorga z was. Pozostała piątka
trafi pod opiekÄ™ Alberto.
W sali pojawia się Alberto. On także ma na sobie niebieskie spodnie i błękitną koszulkę do
nurkowania,
*PADI (Professional Association of Diving Instructors) - stowarzyszenie zrzeszajÄ…ce
divemasterôw,
asystentów instruktorów i instruktorów nurkowania.
* Puzzle Eschera - układanki z czarno-białymi fantazyjnymi obrazami holenderskiego
malarza i gra-
fika Mauritsa Comelisa Eschera.
72
Dziennik zakochanej nastolatki
ale zważywszy na jego rozbudowane ramiona, wypada znacznie bardziej interesująco.
- Cześć wszystkim. Nazywam się Alberto i jestem tym drugim instruktorem, skoro
Paolo mnie dziś wyprzedził - śmieje się, pewny siebie.
Płyta DVD zaczyna szurać w odtwarzaczu i pierwszy film zalewa ekran. Wszyscy
wpatrujemy się w skupieniu w film i w Paolo, który od czasu do czasu przerywa, żeby coś
[ Pobierz całość w formacie PDF ]